ΥΠΕΡΟΧΗ ΖΩΗ

Διάβαζα πρόσφατα ότι η ζωή μας είναι το δικό μας έργο τέχνης, ο δικός μας πίνακας ζωγραφικής, και από μας εξαρτάται τι θα περιλάβουμε σε αυτό, ποια χρώματα, ποια υλικά, ποια σχήματα... ποιες εμπειρίες, ποια άτομα, ποια συναισθήματα.

Προσθέτοντας σε αυτή τη σκέψη, θεωρώ ότι η ζωή είναι ένα κινούμενο έργο τέχνης, που συνεχώς μεταβάλλεται, και ο καλλιτέχνης είμαστε εμείς. Εμείς περιλαμβάνουμε σε αυτό το έργο τέχνης τα μεγαλύτερα στοιχεία του, εμείς περιλαμβάνουμε σε αυτό και τις μικρές πινελιές που κάνουν το έργο μας ομορφότερο. Και καθώς προχωρούμε στη ζωή, προσθέτουμε, αφαιρούμε, μεταμορφώνουμε τις μέρες μας, μεταμορφώνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Πάντα με απώτερο σκοπό να ολοκληρώσουμε αυτό το μονοπάτι που λέγεται ζωή δημιουργώντας το δικό μας αριστούργημα.

Κανείς δεν μπορεί να μας πει τι θα περιλάβουμε στο έργο τέχνης μας. Είναι απόλυτα δικό μας και είμαστε ο μοναδικός κριτής του. Εμείς αποφασίζουμε αν θέλουμε να περιλάβουμε μόνο ένα στοιχείο, αν θέλουμε να επιδοθούμε μόνο σε ένα τομέα, ή αν θέλουμε να περιλάβουμε πολλά στοιχεία, και να δημιουργήσουμε μια πολυφασματική ζωή με πολλά ενδιαφέροντα.

Ο Γιώργος, ένας 30χρονος γιατρός έχει πρόσφατα επιστρέψει από μια αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Νότιο Σουδάν. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του είχε αποφασίσει ότι σκοπός της ζωής του θα είναι η προσφορά στο συνάνθρωπό του, ιδίως σε αυτούς που δεν έχουν τις δυνατότητες για να ζήσουν μια αξιοπρεπή, ασφαλή ζωή. Και παρά τις δύσκολες συνθήκες τις οποίες χρειάστηκε να αντιμετωπίσει, είναι υπέρμετρα ικανοποιημένος με τη βοήθεια που του δόθηκε η ευκαιρία να παραχωρήσει σε συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Ο ίδιος λέει "Αναγνωρίζω ότι η ζωή που επέλεξα είναι οτιδήποτε άλλος εκτός από συμβατική. Είναι όμως η δική μου ζωή, και είναι αυτή που με γεμίζει πλήρως. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να περιγράψω με λόγια, τα συναισθήματα που νιώθω κάθε φορά που καλούμαι να βοηθήσω συνανθρώπους μου σε συνθήκες που η πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να φανταστεί".

Η Χριστίνα είναι μια εργαζόμενη μητέρα δύο αγοριών, που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της μετά το διαζύγιό της. Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αντεπεξέλθει όσο καλύτερα μπορεί σε όλες τις ευθύνες που έχει αναλάβει. "Θέλω να είμαι άψογη μητέρα, να μη λείψει τίποτε από τα παιδιά μου, ούτε υλικό, ούτε πνευματικό. Παράλληλα, θέλω να είμαι άψογη στη δουλειά μου. Και την ίδια στιγμή θέλω να ζήσω μια ζωή που όταν γεράσω να έχω πολλές ξεχωριστές εμπειρίες να θυμάμαι. Αντλώ ενέργεια, ψυχική και πνευματική δύναμη, και ικανοποίηση από αυτό το πολύπλευρο "life project" που έχω αναθέσει στον εαυτό μου".

Γνώρισα πρόσφατα και τον Μπεν. Ο Μπεν ζούσε για πολλά χρόνια στον Καναδά όπου ήταν συνέταιρος σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο, και πρόσφατα μετακόμισε στην Πάφο. Σκοπός της ζωής του, μετά από 30 χρόνια που λειτουργούσε σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς με αφόρητη εργασιακή πίεση, είναι να ζει κάθε στιγμή σε ρυθμούς απόλυτης γαλήνης, ηρεμίας, να ζει την στιγμή χωρίς να σκέφτεται καθόλου το παρελθόν ή το μέλλον. "Μου πήρε πάρα πολύ να πάρω αυτή την απόφαση, που τελικά αντιλήφθηκα ότι ταιριάζει απόλυτα με την ιδιοσυγκρασία του Μπεν", μου λέει.

Για τον πίνακα της ζωής μας, δεν υπάρχει ένα σωστό ή λάθος, δεν υπάρχει ένα όμορφο ή άσχημο. Υπάρχει όμως το δικό μας σωστό, το δικό μας όμορφο, αυτή τη δεδομένη στιγμή της ζωής μας. Ας διασφαλίσουμε ότι το ζούμε. Ή τουλάχιστον, ας διασφαλίσουμε ότι κάνουμε τις απαιτούμενες αλλαγές ώστε σύντομα να το ζήσουμε.